ژخ: ارتباط با نویسنده

به من ایمیل بزنید.

امثال و حِکَم

درویشی مجرد به گوشه ای نشسته بود پادشاهی برو بگذشت درویش از آن جا که فراغ ملک قناعت است سر نیاورد و التفات نکرد. سلطان از آن جا که سطوت سلطنت است برنجید و گفت این طایفه خرقه پوشان امثال حیوان اند و اهلیت و آدمیت ندارند وزیر نزدیکش آمد و گفت ای جوان مرد سلطان روی زمین بر تو گذر کرد چرا خدمتی نکردی و شرط ادب به جای نیاوردی؟ گفت سلطان را بگوی توقع خدمت از کسی دار که توقع نعمت از تو دارد و دیگر بدان که ملوک از بهر پاس رعیت اند نه رعیت از بهر طاعت ملوک گرچه رامش به فرّ دولت اوست.

پادشه پاسبان درویش است / گرچه نعمت به فر دولت اوست

گوسفند از برای چوپان نیست/ بل که چوپان برای خدمت اوست

یکی امروز کامران بینی/ دیگری را دل از مجاهده ریش

فرق شاهی و بندگی برخاست / چون قضای نبشته آمد پیش

ملک را گفت درویش استوار آمد گفت از من تمنا بکن. گفت آن همی‌خواهم که دگر باره زحمت من ندهی گفت مرا پندی بده گفت:

درياب كنون كه نعمتت هست به دست/ كين دولت و ملك مى رود دست به دست

"سعدی"، گلستان سعدی، باب اول، در سیرت پادشاهان، حکایت شماره 31، به کوشش نورالله ایرانپرست، انتشارات دانش . سعدی، تهران 1348

ژخ

صفحات دیگر ژخ

ارتباط با نویسنده

در فیس بوک منتشر کنید

BBCPersian.com | فرهنگ و هنر

هوای مشهد

Followers

BBCPersian.com | صفحه نخست

گاهنمای جشن های ایرانی